هییت مدیره نباید این حق را داشته باشد که بصورت گزینه ای مقالات نشریات و موضوعات گوناگون را در صفحه رسمی خود منتشر نماید. ولی متاسفانه نه تنها صفحه گفتگو را در انحصار خود میگیرد بلکه در صفحه رسمی نیز یکطرفه عمل مینماید.

حضور بیژن احمدی، رئیس کنگره ایرانیان، و پویان طبسی نژاد، سرپرست کمیته سیاست گذاری، در مجلس سنا، سخنرانی و پاسخگوئی آنها به سئوالات نمایندگان در رابطه با لایحه 219 تحت عنوان " تحریم های غیر هسته ای علیه ایران" از موضوعات خبرساز هفته گذشته بود. این جلسه که به مدت یکساعت و ربع به طول میکشد با سخنرانی بیژن و پویان به مدت 12 دقیقه آغاز شده و مابقی به جوابگوئی به سئوالات  نمایندگان ادامه پیدا میکند. متاسفانه این جلسه خاطره سال 2012  را به یاد میآورد که فرخ زندی و صمد اسدپور، رئیس و دبیر وقت کنگره در مجلس سنا حضور یافته و از تحریم ها حمایت کردند. در آن جلسه آنها نیز خود را مانند بیژن و پویان در جلسه اخیر، نماینده تمام ایرانیان کانادا اعلام میکنند. جالب توجه آنکه فعالان اجتماعی متعلق به جناح چپ که آنروز با واکنش های سخت و هیاهو متخلفین را خائنین به وطن اعلام نمودند، امروز که همان عمل از جناح خودشان صورت میگیرد از آن استقبال کرده و مجریان آنرا سراداران وطن میخوانند. خوشبختانه از جلسه 2012 و جلسه اخیر سنا فیلم های کاملی وجود داشته که این دو گانگی رفتار و این تخلفات را برای همیشه ثبت نمایند. جای دارد که به اهمیت ضبط گردهمائی های مربوط به این نهاد و اصراری که بعضی از فعالان اجتماعی در اجرای آن دارند پی برد. متاسفانه هییت مدیره امسال مخالفت سرسختانه ای نسبت به ثبت وقایع و بخصوص ضبط صوتی و تصویری آنها از خود نشان میدهد. بطور مثال با اینکه در اطلاع رسانی جلسه پرسش و پاسخ، فیلمبرداری از آنرا در انحصار خود قرار داد، ومتعهد گردید که ظرف یک هفته آنرا در اختیار همگان قرار دهد، تا به امروز از آن اثری نیست.

از نکات قابل توجه دیگر در جلسه سنا، سئوالات یکی از نمایندگان در دقایق 43 میباشد. ایشان نسبت به باورهای کنگره نسبت به اجرای قوانین شرعی اسلامی در کانادا، برابری حقوق زن و مرد، و به رسمیت شناختن کشور اسرائیل سئوالاتی را مطرح میکند. این سئوال پیش میاید که آیا این نشان از جهالت و یا غرض ورزی این نماینده در جهت تحقیر و اسلام ستیزی بوده، و یا حاصل رفتار و اصرار ما ایرانیان در برقراری روابط سیاسی و حمایت از منافع رژیمی میباشد که شاید بعضی از ما در ظاهر از آن گریخته ایم. در هر دو حال به نظر میاید که میبایست برای از میان برداشتن چنین تصاویری در اذهان عموی، یا به نحو دیگری عمل کنیم، یا توجه بیشتری به آنچه انجام میدهیم داشته باشیم، و یا اینکه در پی انجام فعالیت هائی باشیم که عکس این تصاویر غلط را در اذهان عمومی بوجود آورند. در ضمن ساده لوحانه به نظر میاید که نمایندگان از آنچه در کامیونیتی ما میگذرد بی خبر باشند. شاید هم زمانی که میبینند افرادی در مجلس حاضر شده و قصد دارند که وقایع را وارونه قلمداد کنند، به خود این افراد شک برده و آنها را در محک آزمایش قرار میدهند. به هر حال همانطور که موفقیت یک ایرانی باعث سربلندی تمام کامیونیتی میباشد، کجروی و اشتباه یکی از ما، بخصوص زمانی که در سمت های حساس قرار گرفته وفعالیت های اجرائی در سطح جامعه بزرگتر را به عهده میگیرم، باعث خفت، خواری و حقارت کل کامیونیتی خواهد بود.

www.hambastegi.ca  647-748-5991  
 Injured Workers 647-748-3302
[facebook/hambastegi.hemayat]
 [Let's talk ICC] 
[facebook/aiding people
No Deportations To Iran

آیا ممکن است که کامیونیتی به معنای واقعی آن شکل بگیرد، حس تعلق به آن بوجود آید، بدون آنکه اعضای آن از آنچه که میگذرد، آنطور که میگذرد مطلع گردند؟ مسلم است که مسئولیت اطلاع رسانی به عهده رسانه های جمعی میباشد. با پیشرفت تکنولوژی آنهائیکه با کامپیوتر سر و کار دارند، بخصوص جوانان، برای کسب خبر، اینترنت و سوشیال مدیا را ترجیح میدهند. برای آنهائیکه با کامپیوتر آشنائی نداشته و یا امکان دسترسی به آن برایشان نیست، بخصوص سالمندان، نشریات نقش اول را بازی میکنند. در سوشیال مدیا، بدون آنکه سازمان دهی خاصی وجود داشته باشد، هر کسی هم خبر ساز و هم منتشر کننده اخبار بصورتی آزاد و دموکراتیک میباشد. از آنجائیکه انتخاب موضوعات در انحصار صاحبان و سردبیران نشریات میباشد، بیطرفی و آزادی بیان به همان صورت که در سوشیال مدیا وجود دارد امکان پذیر نیست. از این رو سلیقه و نحوه تفکر دست اندرکاران نشریات حرف اول را خواهند زد.

نشریات در کامیونیتی ما ساختار استنثائی خود را دارند. مخارج آنها از طریق آگهی صاحبان مشاغل تامین شده و بصورت رایگان در اختیار خوانندگان قرار میگیرند. از این رو خوانندگان نقش چندانی در تعیین کیفیت و خط مشی آنها ندارند. در میان خوانندگان نیز کمتر کسانی وجود دارند که بخواهند با نوشتن مقالات و یا تهیه گزارشات کار داوطلبانه انجام داده، از نظری نسبت به خدماتی که بصورت رایگان دریافت میکنند دین خود را ادا کرده، و از طرفی دیگر در بالابردن سطح خبری و کیفی نشریات سهمی داشته باشند. واضح است که در این شرایط حقی ندارند که برای نشریات تعیین تکلیف کرده و توقعاتی از آنها داشته باشند. از این رو نباید تعجب کرد که بعضی از نشریات در درجه اول منافع خود را در نظر داشته، و با زیر پا گذاشتن تعهدات اخلاقی و رسانه ای به بلندگوئی در جهت پروپاگاند برای افراد و سازمان هائی خاصی مبدل شوند. از طرف دیگر نیز آن افراد و سازمان ها با به اشتراک گذاشتن مقالات آنها در شبکه های ارتباطاتی خود به نحوی برای آنها تبلیغ کرده، و بصورت غیر مستقیم آنها را مطیع وتحت نفوذ خود قرار میدهند.

تا زمانیکه اینگونه مبادلات در میان سازمان های خصوصی صورت میگیرند، با اینکه از نظر اخلاقی و حرفه ای قابل قبول نمیباشند، جای بحث باقی میماند. ولی زمانی که پای سازمانی غیر انتفاعی مانند کنگره ایرانیان به میان میاید که متعلق به اعضاء و در رابطه با کل کامیونیتی میباشد این امر غیر قابل قبول میگردد. متاسفانه هفته گذشته شاهد بودیم که گزارش جلسه پرسش و پاسخ در یکی از نشریات کامیونیتی چگونه به صورت آگهی تبلیغاتی برای این نهاد در میاید. نه تنها این نشریه هیچ اخباری در رابطه با این گردهمائی در اختیار خوانندگان قرار نمیدهد، بلکه با سر مقاله ائی گمراه کننده افکار عمومی را از اصل موضوع دور میکند. طبیعی مینماید که در این شرایط کنگره به انتشار این مقاله در صفحه رسمی خود در سوشیال مدیا اقدام کند. ولی نه تنها  مقاله هفته گذشته "همبستگی و حمایت" را که با اطلاعات کامل تری در رابطه با همان گردهمائی تهیه شده بود به اشتراک نگذاشته بلکه در بخش کامنت ها نیز حذف میگردد. متاسفانه همین نشریه در رابطه با گردهمائی حمایت از سعید ملکپور ازعدم دعوت از مجید جوهری سخن به میان میاورد که انگاری صحت ندارد.

این یکی دیگر از نکاتی میباشد که نیاز به داشتن صفحه گفتگوی آزاد فوروم کنگره را به اثبات میرساند. صفحه ای که در آن اعضاء بتوانند بصورت برابر با هییت مدیره به گفتگو و انتشار مطالب بپردازند.