March 16, 2017
با تشکر از ایران استار و شهرما  

3- آیا علاقه به کار داوطلبانه در وجود ما رخنه کرده است؟ آیا در هیچ گروهی مشغول به انجام کارهای داوطلبانه هستیم؟
4- آیا در وجود خود همدری با پناهجویان را حس میکنیم؟ حرکتی در جهت اسکان پناهجویان انجام میدهیم؟

5- در کمک کردن به دیگران، بطور مثال اگر کسی را در خیابان سرگردان ببینیم، یا که در وسایل نقلیه عمومی لازم شود که جای خود را به دیگری بدهیم، تا چه حد این نوع رفتار ها را از روی رغبت انجام میدهیم؟

6- آیا مکان های عمومی را نیز مانند خانه خود پنداشته و در نگاهداری از آنها علاقه و حساسیت از خود نشان میدهیم؟

7- تا چه میزان با طبیعت ارتباط برقرار کرده ایم؟ آیا صرفه جوئی در انرژی و منابع طبیعی، بازیافت مواد، حفظ و احترام به محیط زیست، دلسوزی برای طبیعت، بخشی از رفتار ناخودآگاه ما شده اند؟

8- آیا در مبارزه با بی عدالتی ها در فعالیت ها و تظاهرات شرکت میکنیم؟ آیا در این مسیر تا حد نافرمانی های مدنی پیش میرویم؟ آیا نسبت به حقوق تضعیف شده بومیان احساس مسئولیت میکنیم؟ آیا در حمایت از مبارزات اجتماعی علاقه ای به امضای طومار های حمایتی از خود نشان میدهیم؟ آیا تا به حال، خود چنین فعالیتی و طوماری را راه اندازی کرده ایم؟

شاید بعضی ها مدعی این امر گردند که برای داشتن چنین خصوصیاتی الزامی به کانادائی بودن و یا زیستن در محیطی آزاد و دموکرات نیست. آنچنانکه در کشور خودمان که از آزادی و دموکراسی بوئی نبرده است، چنین افرادی بسیارند. باید در جواب این دوستان گفت که آنها اکثرن همانهائی میباشند که در دفاع از اصول و مبارزه با بی عدالتی های اجتماعی یا جان خود را از دست داده و یا در پشت میله های زندان به سر میبرند. زمانی که مواردی همچو، ادب، صمیمیت،  بردباری، تحمل دیگری، قانونمندی،  صداقت، شفافیت، عدم خود برتربینی، پایبندی به اصول، و باور به آزادی و دموکراسی، به میان میآیند، باید بپذیریم که ما مهاجرین ایرانی چرخمان لنگ میزند. کافیست به مشاهده رفتار اکثر فعالان اجتماعی، و دست اندرکاران فعالیت هائی که با مردم سر و کار دارند، بپردازیم. سوشیال مدیا این امکان را بوجود آورده است که به خصوصیات اخلاقی یکدیگر بیشتر پی ببریم. بی ادبی، توهین، تهمت، برچسب زدن، آنقدر برایمان عادی شده است که حتی در رفتار خود متوجه آنها نمیشویم. آنجائی که هدف گفتگو پیرامون موضوع خاصی میباشد، ناخود آگاه به رو در روئی با یکدیگر پرداخته و اصل موضوع را فراموش میکنیم. برتری طلبی بعضی از آدمین های صفحات گفتگو، عدم رعایت قوانینی که خود وضع کرده اند، عدم مشارکت اکثر کاربران، هویت های جعلی، عدم احترام به نظر مخالف، محیط هائی را بوجود آورده اند که نمایانگر ماهییت درونی ما میباشند. نمونه دیگری از آنرا میتوان در نهادی همچو کنگره ایرانیان مشاهده نمود که کمکاری در کار های داوطلبانه را طبیعی دانسته، برای موجه ساختن عدم قانونمندی، عدم احترام به حقوق دیگران، عدم جوابگوئی، سانسور، و خیانت در امانت، نیت خیر را کافی میداند. 

متاسفانه باید پذیرفت که زندگی در محیطی آزاد و دموکراتیک به تنهائی برای تغییر رفتار ها کافی نیست. تا زمانی که مایل و قادر به دیدن آنی و آنطوری که هستیم نباشیم، و از خود شهامت و همتی نشان ندهیم، تاثیر پذیری وجود نخواهد داشت. باشد که با توجه بیشتر به شناخت خود و دیگران بتوان تغییراتی در این روند بوجود آورد.

www.hambastegi.ca  647-748-5991  
 Injured Workers 647-748-3302
[facebook/hambastegi.hemayat]
 [Let's talk ICC] 
[facebook/aiding people
No Deportations To Iran

آیا تا به حال به این موضوع اندیشیده ایم که اگر وضعیت در ایران تغییر کند، به اقامت در کانادا ادامه داده و یا به ایران باز میگردیم. البته اکثرن، آنچنان خود را در گیر زندگی کرده ایم که رهائی از آن اگر ناممکن نباشد حداقل بسیار دشوار خواهد بود. بی شک از پنج میلیون ایرانی که هم اکنون در خارج از ایران زندگی میکنند، و یا سیصد هزار نفری که در کانادا به سر میبرند، میتوان تصور نمود که بخش بزرگی از آن به ایران باز خواهد گشت. در اینصورت ما ایرانی-کانادائی ها چه سوغاتی را میتوانیم همراه خود به ایران ببریم؟ آیا به مجسمه های کوچکی از سی ان تاور، عکس هائی از طبیعت زیبا ، چند بطری میپل سیروپ، چوب هاکی، پرچم و تی شرت اکتفا خواهیم کرد؟ یا اینکه نماد های بارزتری سراغ داریم که میتوانند معرف بهتری از این کشور باشند.

در ده، بیست، سی، چهل سالی که در محیط دموکراتیک و آزاد کانادا زندگی کرده ایم با چه پدیده و ارزش های جدیدی آشنا شده ایم، چه آموخته ایم، و کدامیک از آنها را پذیرفته، و در خود نهادینه کرده ایم؟ بی شک اگر این ارزش ها به بخشی از وجود ما مبدل شده باشند به هر کجا که رویم همراه ما خواهند بود و میتوانند بهترین ارمغان برای جایگزینی فرهنگ جمهوری اسلامی باشند. ناگفته نماند که فرض بازگشت به ایران بهانه ای بیش نبوده تا به گفتگوئی پیرامون بهتر شناختن خود و محیطی که در آن زندگی میکنیم بپردازیم. این نیز بخشی از حرکت جدیدی میباشد که تحت عنوان "کی کیست" آغاز کرده، و در مقالات قبلی به توضیح در رابطه با آن پرداخته ایم. مسلم است که برای شناخت بهتر فعالان اجتماعی میبایست شناخت بهتری از خود و محیطی که در آن زندگی میکنیم داشته باشیم. مطمئنن حساسیت های ما یکسان نبوده و در طول اقامت خود در کانادا با موارد و تجربیات مختلفی مواجه شده ایم که تاثیرات متفاوتی بر ما گذاشته اند. از این نظر شاید در اولویت بندی ارزش ها با یکدیگر مخالفت هائی داشته باشیم، ولی نمیتوانیم آنها را انکار کنیم. اما این ارزش ها و خصوصیات کانادائی کدامند؟

1- ادب - صمیمیت - خوشبینی - مثبت نگری
2- قانونمندی - صداقت - شفافیت
3- پایبندی به اصول -  باور به صلح، آزادی و دموکراسی
4- احترام به حقوق و رسوم دیگران - تحمل دیگری - بیگانه پذیری
5- باور به برابری انسان ها - عدم خود برتربینی - عدم برتر بینی جمعی
6- حس تعلق به کامیونیتی - مشارکت در فعالیت های جمعی
7- توجه، علاقه و احترام به محیط زیست
8- علاقه به کمک به دیگران - کار داوطلبانه
البته ارزش هائی که از آن سخن میگوئیم محدود به نکات ذکر شده و منحصر به کسانی که در این سرزمین زندگی میکنند نیستند. ولی در مجموع خصوصیاتی میباشند که به مردمان کانادا نسبت داده میشوند. آنقدر هم کلی هستند که میتوان اثراتی از آن ها را در بسیاری از افراد بیابیم. ولی در رفتار ها میباشد که میتوان دریافت زندگی در این محیط چقدر در ما تاثیر گذاشته و تا چه میزان میتوانیم خود را در عمل کانادائی بدانیم. شاید با تعمق در سئوالات مطرحه زیر تصویر بهتری از قبل و بعد خویش داشته باشیم.

1- تا چه میزان به آنچه اطراف ما میگذرد توجه داریم؟ آیا تغییرات در قوانینی که میتوانند سرنوشت ما را تغییر دهند دنبال میکنیم؟ آیا در کمپین های اعتراضی به این قوانین شرکت میکنیم؟ آیا در انتخابات شرکت کرده و از حق رای شهروندی خود استفاده میکنیم؟ آیا در کمپین های انتخاباتی فعال هستیم؟ تا چه حد قانونمندی بخشی از وجود ما شده است؟

2- آیا نمایندگان پارلمانی (استان و فدرال) حوزه سکونت خود را میشناسیم؟ آیا با آنها در رابطه هستیم؟ آیا در گردهمائی هائی که آنها معمولن در رابطه با موضوعاتی که دولت در حال بررسی آنها میباشد شرکت میکنیم؟