June 08, 2017
با تشکر از ایران  شهرما  

355 رای موافق در مقابل 7 رای مخالف، آنهم زمانی که کامیونیتی تا به امروز به این حد رودرروی هم قرار نگرفته است آیا نشانی از فهم ما از دموکراسی نیست؟ کناره گیری توافقی دو کاندیدا برای اجرای انتخابات فله ای رای همزمان به چهار کاندیدا، حدود دویست و شصت رای غیابی و از راه دور در مقایسه با فقط صد و ده رای حضوری، آیا سئوال برانگیز نمی باشند؟ پاسخ و توجیه ما هر چه باشند نمیتوانند مانع آن گردنند که کف زدن ها، خنده های بلند برای خاموش کردن صدا و به تمسخر کشیدن مخالفین در مجمع عمومی، و استفاده از روش های مشابه در سوشیال مدیا را چندش آور و دردناک نیابیم.

 در این نامه چنین آورده ام که به نظر میاید مشکل اصلی ما ایرانیان مهاجر، مشکلات فرهنگی بوده که بسیار وسیع و پیچیده میباشند. ما در جامعه جدیدی که آنرا وطن دوم میدانیم بدون آنکه لازم ببینیم از نو متولد شویم، و یا از خود خاک گیری کنیم، میخواهیم با همان نحوه تفکر قبلی با اندیشه، وقایع و روابط حاکم در جامعه جدید برخورد کنیم. عملکرد ها نشان میدهند که تصاویر، مفاهیم و تعاریفی که ما از شفافیت، قانونمندی، جوابگوئی، مشارکت، دموکراسی، آزادی، تفاهم،..... داریم همخوانی کامل با محیط جدید ندارند. از این رو بسیاری از رودرروئی و در گیری های ما برخاسته از این معضل میباشند. با آگاهی از این امر مهم است که اینجانب کلیه فعالیت های اجتماعی خود را بهانه و وسیله ائی برای فرهنگ سازی که از خود من آغاز میشود قرار داده ام. دلیل صراحت گوئی من تغییر در فرهنگ تعارف، پچ پچ کردن و پشت سر هم حرف زدن ها میباشد. بلند و زیاد صحبت کردنم به گونه ای جایگزینی سکوت و سکون، و مزه مزه کردن الفاظ و کردار های اکثریتی است. تند گوئی هایم برای مقابله با پاستوریزه اندیشی، عدم استقلاق فکری، مدارائی های مخرب، که حاصل از زیستن در محیطی غیر دموکراتیک بوده، میباشد.

 ما طنز را در کارتون و کاریکاتور ها برای جامعه غیر ایرانی میپسندیم، آنرا پذیرفته و خیلی عادی می بینیم. ولی اگر کارتون و کاریکاتور یکی از فعالان اجتماعی را تهیه و منتشر کنیم آنرا اهانت تلقی خواهیم کرد. بطور مثال از کاریکاتور های ترامپ و کلینتون با تمام وجود لذت برده و آنها را تائید میکنیم ولی اگر کسی با همان زبان در رابطه با مریدی و احساسی و جوهری ها استفاده کند اکثرن آنرا محکوم کرده و اگر رسانه ای آن را منتشر کند معترض میگردیم.

با این امید که چنین مقدمه ائی توانسته باشد پیام را برساند، و با توجه به آن، آمادگی لازم در ما بوجود آید که در درجه اول این ناهنجاری ها را در خود دیده، اجازه دهیم به صورت طنز با آنها برخورد کرده و اولین قدم ها را برای از میان برداشتنشان بصورت فردی و جمعی بر داریم. بی تفاوتی، توجه، مداخله، و مشارکت، عکس العمل های مختلف افراد در روابط اجتماعی و برخورد با وقایع میباشند، که در فیسبوک به بصورت لایک، کامنت و شیر امکان پذیر شده اند. زمانی که عکس العمل ها در جهت مخالفت صورت میگیرند و خطوط قرمز رعایت نمیشوند، شکل هائی به خود میگیرند که کف زنی، خرصدائی، و عین السوادی میتوانند کاریکاتور هائی از آنها باشند. بی شک چنین حرکتی نیاز به توضیحات بیشتر دارد که در آینده به آنها  خواهیم پرداخت. در نمایش کف زدن های ممتد و بلند که در مجمع عمومی اخیر کنگره نیز تکرار و مورد اعتراض قرار گرفت، ویدئوئی از استفاده از همان روش توسط همان افراد در یکی از گردهمائی های سال 2014 ، تهیه و منتشر شده که برای دسترسی به آن میتوان به صفحه فیسبوکی و سایت "همبستگی" مراجعه کرد.

گرچه تلاش های چند ساله مریم ناظمی در پیوند کامیونیتی به  جامعه بزرگتر در حمایت از حقوق کارگران، بخصوص کارگران صدمه دیده که از سال 2013 آغاز شده، تا به امروز ناموفق مانده است ولی در عوض باعث شده هر ساله در این ایام این مورد مهم در کامیونیتی یاد آوری شود. مریم که خود یک کارگر مصدوم کاری میباشد ده سال پیش به اتفاق چند بانوی صدمه دیده گروهی را تحت عنوان " Women of Inspiration  " بوجود میاورند. طبق روال هر ساله این گروه یازدهمین شب زنده داری را با هدف اطلاع رسانی، جلب توجه جامعه، و همدردی با کارگران صدمه دیده، چهارشنبه گذشته در مقابل پارلمان انتاریو برگزار نمود. باعث خوشحالی است که هر ساله این برنامه منظم تر شده، توسعه یافته و افراد سرشناس بیشتری در آن شرکت میکنند. برای سال دوم روسای WSIB سازمانی که وظیفه اش رسیدگی به ضوابط ایمنی در محیط کار و بیمه کارگران در رابطه با سوانح میباشد، در این برنامه حضور داشته اند. امسال جناب رضا مریدی نه به عنوان نماینده پارلمانی ریچموند هیل و یا وزیر تحقیقات و نوع آوری، بلکه به عنوان یک شهروند ایرانی-کانادائی برای حمایت از موردی که خود به آن باور دارد و همراهی با مریم، در این گردهمائی شرکت داشت.

سانحه دلخراشی که دو سال قبل باعث مرگ مریم رشیدی در پمب بنزینی  در شهر کالگری شد، تلاش و همکاری مریم ناظمی با کنگره ایرانیان در حمایت از خانواده رشیدی باعث شدند که فعالیت های ده ساله مریم در احقاق حقوق کارگران برای جامعه ایرانی و کنگره بهتر شناخته شوند. این باعث شد که  در شب بیداری سال 2016 تنی چند از اعضای هییت مدیره کنگره و ایرانیان بیشتری در این مراسم  و مراسم "روز کارگران صدمه دیده" که هرساله در اول ماه جون از سال 1983 در کانادا اجرا میشود حضور داشته باشند. مریم با شرکت در انتخابات کنگره در سال 2016 قصد داشت که با پیوستن به هییت مدیره، حمایت از کارگران فارسی زبان را ترویج داده و آنرا یکی از وظایف و اهداف این نهاد نماید. به علت نامناسب بودن شرایط، مریم از انتخابات کناره گیری میکند و هییت مدیره نیز بعد از آن علاقه ائی به این مورد نشان نداده و هیچکدام از آنها در مراسم امسال حضور نداشتند. متاسفانه کنگره در سال گذشته با متمرکز کردن توان و فعالیت هایش در بازگشائی  سفارت، مقابله با تحریم ها علیه سران رژیم، و توجه به آنچه که بیشتر در ایران میگذرد، از هدف اصلی خود که حمایت از منافع ایرانیان در کانادا میباشد دور شده است. به نحوی عمل کرده و در مسیری خود را قرار داده است که این توهم در ذهن آنهائیکه در سال های اخیر به کانادا مهاجرت کرده اند بوجود آید که بیگانه و مهمانانی بیش در این کشور نیستند. باشد که تلاش های مریم و این یادآوری ها در بوجود آمدن اتحادیه کارگران فارسی زبان در کانادا تاثیر گذار باشند.

در هفته پیش، نامه ای به آدمین های چند صفحه فیسبوکی که در آنها فعال میباشم ارسال داشته و چون نمیخواستم از کلمه "فقر" استفاده کنم، از واژه "ناهنجار" در رابطه با مشکلات فرهنگی حاصل از مهاجرت فیزیکی، و نوع آوری های سریع تکنولوژی در رسانه ها سخن به میان آوردم. آنها را مخاطب قرار دادم چون قصد دارم با فعالیت هائی در رسانه های مجازی نه تنها توجه را به این موضوع جلب نموده، بلکه با این ناهنجاری ها که همزمان خنده دار و غم انگیز میباشند، بصورت طنز برخورد کنم. بطور مثال به نحوه برگزاری و نتایج انتخابات اخیر کنگره بنگریم، در نحوه حمایت افراد از هییت مدیره و جابجائی و انصراف کاندیدا ها که بی شباهت به جابجائی مهره ها نمیباشند تعمق کنیم.

 تراژدی زندگی یک خانواده ایرانی مهاجر در کانادا (مرگ همسر مریم رشیدی)     شب بیداری 2017 (ویدئو)      کف زنی (ویدئو) 

www.hambastegi.ca  647-748-5991   [facebook/hambastegi.hemayat]       [Let's talk ICC]      www.kikist.ca       No Deportations To Iran