July 13, 2017
با تشکر از شهرما  

 فعال ترین هایمان در گروه های چهل الی پنجاه نفری به تجمع های خیابانی، دادن شعار و بیانیه دل خود را خوش کرده اند. روشنفکرانمان با تحلیل، بررسی و نوشتن مقاله خود را سرگرم کرده اند. این روز ها هم که جوانانمان از خالی بودن صحنه بهره گرفته و سعی دارند با قیل وقال برای خود نام و نشانی فراهم سازند. شانزده هزار نفر از ما نیز با امضای خود نشان دادیم که راحتی سفر برایمان بیشتر اهمیت دارد. بسیاری از ما با سکوت در قبال آنچه آنجا میگذرد و بی اعتنائی به آنچه در اینجا اتفاق میافتد به اثبات رسانده ایم که نه تنها حس انساندوستی را از دست داده ایم، بلکه حس شهروندی نیز در ما بیدار نشده است.  

ولی چرا باید غیر از این انتظار داشت؟  زمانی که عده ائی از ما مهاجرت کرده اند تا با کارکردن در اینجا، مخارج خانواده خود را در آنجا بپردازند. همزمان عده ائی خانواده خود را به اینجا آورده اند و به ادامه چپاول سرمایه ها در آنجا ادامه میدهند. عده ائی هم دانسته و عده ائی دیگری هم نادانسته با تمام وجود خود را در اختیار استعمار قرار میدهند. دیگر چه انتظار دیگری جز این از هم پاشیدگی میتوانیم داشته باشیم؟ وگرنه چرا ما نیز مانند ایتالیائی ها، سیک ها، اسماعیلیه ها نباید جایگاه خود را در این مملکت پیدا کرده باشیم؟ هر چقدر هم جامعه ما پیچیده و یا باورهایمان متفاوت باشند، باید بپذیریم که فقط در اتحاد و همبستگی میباشد که هر کدام از ما، دوست و یا دشمن، شانس موفقیت بیشتری خواهیم داشت. باید تا به حال به ضعف خود در بوجود آوردن انسجام افراد در جامعه پی برده باشیم. شاید هم قبل از بوجود آوردن چنان انسجامی، لازم باشد که انسجام فکری بوجود آوریم که متاسفانه تا به امروز از آن غافل بوده ایم. انسجام فکری نباید به آن معنا تلقی شود که میبایست دارای عقاید مشترکی بود. ولی آگاهی از نظرات دیگران در جهت نزدیک شدن به یکدیگر الزامی بوده و آنهم فقط از راه به اشتراک گذاشتن افکار به دست خواهد آمد.

رسانه ها نقش موثر و اصلی را در بوجود آوردن انسجام فکری در جامعه بازی میکنند. متاسفانه در کامیونیتی ما رسانه ها به دلیل ساختار خاصی که دارا میباشند نتوانسته اند این وظیفه را آنطور که باید انجام دهند. در گذشته، قبل از اینکه رسانه ها به شکل امروزی بوجود آیند، محل های تجمع، بخصوص میدان های اصلی شهر نقش مهمی را در این رابطه به عهده داشته اند. شاید لازم باشد که ما نیز همچو یونانیان قدیم به فکر برپائی تشکل هائی همچو آگورا های قدیم باشیم. تا با دور هم جمع شدن و گفتگو پیرامون موضوعات روز، با افکار یکدیگر آشنا شویم. آشنائی با نظرات مختلف هر چقدر هم که مخالف یکدیگر باشند باعث روشنی اذهان خواهد شد.

تا به امروز به خطا، کنگره ایرانیان را صاحب این نقش میدانسته ایم. ولی متاسفانه شاهد بوده ایم که این نهاد نیز مانند رسانه ها به علت اشکالات ساختاری، نه تنها این نقش را به اجرا در نیاورده، بلکه به علت پیچیدگی های جامعه و عدم انسجام فکری، در مسیر مخالف و ایجاد تفرقه گام برداشته است. نباید تعجب کرد که عده ائی فرصت طلب از آب گل آلود ماهی گرفته باشند. جا داشت که هییت مدیره کنگره ایرانیان در واکنش به راهنمائی و هشدار بنیان گزاران این نهاد در نامه اخیر خود، با بوجود آوردن گردهمائی به روشن سازی موضوعات مطرحه اقدام مینمود. تا افراد و اعضاء با اطلاعات بیشتر و ذهن روشن تری به تشخیص آنچه در آن نامه مطرح شده و آنچه هییت مدیره انجام داده میپرداختند. در نبود چنین اقداماتی از طرف این نهاد شاید لازم باشد که فعالان اجتماعی، دلسوزان جامعه، بخصوص صاحب نظران در پی بوجود آوردن فرصت هائی برای گفتگو و شکافتن موضوعات روز جامعه باشند.

 شما به چه انگیزه ای اقدام به مهاجرت کرده اید؟
- آیا از مهاجرین دهه اول بعد از انقلاب هستید که برای نجات جان خود از هر چه در ایران داشتید گذشتید و به کانادا پناه آورده اید؟
- یا که از مهاجرین دهه دوم میباشید که از آنچه در ایران میگذشت قطع امید کردید؟
- شاید هم در دهه سوم تصمیم به مهاجرت گرفتید تا آینده بهتری را برای خود و خانواده تان در کانادا مهیا سازید؟
- و یا از مهاجرین دهه آخر هستید که بدرستی نمیدانید چه شد که سر از اینجا در آورده اید؟

البته که به تعداد افراد دلایل مختلف برای مهاجرت وجود دارد. دلیل این ساده نگری و یا نگرش کاریکاتوری به وضعیت ما مهاجرین بیشتر برای تحریک به تعمق و تفکر است. تا بتوانیم بصورت جمعی شناخت بهتری از جامعه پیدا کرده و به نکته ائی که موضوع این مقاله است پی ببریم. دریابیم که چرا بسیاری از ما مهاجرین بعد از اقامت کوتاهی خارج از کشور، دلیل اصلی که باعث گریختن بیش از پنج میلیون ایرانی از جمله خود ما شده را فراموش میکنیم. صحنه مبارزه را به سادگی ترک میکنیم ولی فرسنگ ها بدور حس وطن پرستی در ما از نو آشکار میشود.   

در چند روز گذشته وقایع در رابطه با ایران باعث شد که حتی آنهائیکه در موارد اجتماعی مداخله نمیکردند از خود عکس العمل هائی نشان دهند. تعویق بررسی لایحه 219 در رابط با تحریم سران رژیم و سپاه در مجلس سنا، رای دادگاه بر مصادره اموال جمهوری اسلامی در جهت پرداخت غرامت به قربانیان عملیات تروریستی، حفظ نام ایران در لیست کشورهای حامی تروریسم، گفتگو هائی را بوجود آورده اند که در شناخت افکار عمومی میتوانند کمکی باشند. سیاسی بودن و یا نبودن افراد، بی اعتنائی ایرانیان خارج از کشور در دفاع از منافع خود، ترس ایرانیان خارج از کشور، تداخل منافع ملت و دولت، انتظارات از نمایندگان ایرانی-کانادائی، منفعل عمل کردن جامعه ایرانی، و مهمتر از همه بی اطلاعی، عدم توجه و برخورد سطحی افراد با وقایع، موضوعاتی میباشند که تعمق در آنها بی مورد نخواهد بود.

البته بعد از مهاجرت و زندگی در محیطی عاری از مشکلاتی که سابق بر آن هر روزه با آن مواجه بوده ایم، طبیعی مینماید که نحوه  تفکرمان تا اندازه ائی تغییر کند. ولی آیا این تغییر میتواند تا حدی باشد که هشتاد میلیون نفری را که پشت سر گذاشته ایم فراموش کنیم؟ آیا وطن به آب و خاک خلاصه میشود؟ آیا برای آن قشری از جامعه که بیشترین ظلم ها را متحمل میشود باز بودن و یا نبودن سفارت ها اهمیتی دارند؟ آیا آنها ترجیح نمیدهند که رژیم جمهوری اسلامی هر روز در دنیا منزوی تر شود؟ آیا تحریم سران رژیم و سپاه باعث خوشنودی آنها نیست؟ آیا مصادره قطره ائی بیشتر، برای اکثریت جامعه ائی که دریا برای آنها خشک شده است فرقی میکند؟

اما چه باید کرد؟ بی شک تصور اینکه راه حل ساده ای وجود دارد توهمی بیش نیست. ولی هر موضوعی هم نباید ما را در مقابل یکدیگر قرار داده و بر تفرقه موجود بیافزاید. باید بپذیریم که ما مهاجرین دارای خصوصیات اخلاقی مشترکی میباشیم که نادیده گرفتن آنها کمکی در حل مشکلات نخواهد کرد. وطن وطن کردن ما، بخصوص به رخ یکدیگر کشیدن آن، اگر عاری از اهداف پنهانی باشند، جز خود ارضائی و سرپوشی بر احساس شرم و گناه، و یا برتری طلبی نسبت به یکدیگر نیست. شواهد موجود از حضور چهل ساله  ما ایرانیان در کانادا نشان میدهد که اکثریت ما فقط منافع شخصی و یا گروهی خاصی را در نظر داشته ایم.

Mehdi                Sholeh           Kourosh            Reza            Alireza          Maryam      Saeed    Iman

www.hambastegi.ca  647-748-5991   [facebook/hambastegi.hemayat]       [Let's talk ICC]      www.kikist.ca       No Deportations To Iran