|
سر نخ این هییت
مدیره در دست کیست؟
پنجشنبه
۶
جولای
۲۰۲۳
نشریه شهرما (تورنتو)
مهدی شمس
آیا هییت مدیره کنونی از اطلاع رسانی در باره دادگاه شکایت
شهرام تابع محمدی علیه بیژن احمدی، محسن خانیکی، مهران فرازمند
و مهدی صمدیان باید بهراسد؟
مقاله
هفته پیش من که در حدود ۳۰ صفحه فیسبوکی، که در مجموع بیشتر از
تعداد ایرانیان در کانادا کاربَر دارد منتشر گردید، اما
اجازه
پخش در فوروم کنگره را نیافت. فوروم کنگره فقط ۱۱۴۵ عضو دارد و
در وضعیتی قرار گرفته که هیچ گفتگویی در آن صورت نمیگیرد. به
غیر از هییت مدیره،
بهرام جلایر و من، کسی در آن مطلبی به اشتراک نمیگذارد.
اصرار من برای حضور در این فضا برای چیست؟ مهمتر از آن، چرا
هییت مدیره سعی می کند تا صدای من در هیچ جا،
شنیده نشود؟
فوروم کنگره ایرانیان به
اصرار من، در ۱۴
ژانویه
۲۰۱۶ بوجود آمد. و بعد از مدت بسیار کوتاهی با تشکیل هییت
مدیره به ریاست بیژن احمدی از اشتراک گذاری مطالب اعضاء در آن،
ممانعت به عمل آمد.
در آنزمان هیچیک از اعضای هییت مدیره، و حتی کسانی مانند
مهران فرازمند که چند ماه بعد به هییت مدیره پیوست، و کاووس
صوفی، آدمین صفحه لتس تاک آی سی سی با بوجود آمدن صفحه
گفتگوی کنگره، موافق نبودند.
میدانستم و به همین خاطر، اصرار هم میورزیدم که این فضای
گفتگو، هییت مدیره را مجبور به جوابگویی خواهد کرد. چه، در پنج
سالی که از مشارکت اعضاء در آن ممانعت به عمل آمد و چه، اکنون
که با حذف
افراد و
مطالبشان، به حقوق و شخصیت انسانی و
اجتماعی آنها توهین و تعرض میشود.
حاصل آنرا میتوان در کناره گیری موافق و مخالف از این فضا
مشاهده نمود. برای من، آزادی بیان آنقدر ارزش دارد که هر توهین
و تعرضی را تحمل می کنم.
بعد از حذف بدون توضیح مقاله ام، آنرا در نُه قسمت در بخش
کامنت های مطلبی جدید، به اشتراک گذاشتم و این امکان را برای
مدیران فوروم بوجود آوردم که با حدف بخش هایی که آنها را مغایر
با ضوابط فوروم تشخیص میدهند، بدون آنکه لازم به توضیح باشد،
من را متوجه خطایم بسازند.
متاسفانه این روش نیز مورد پسند عزیزان قرار نگرفت و کل مطلب،
یکبار دیگر حذف گردید.
به روش دیگری رو آوردم و مقاله را در شش بخش بصورت مطالب
جداگانه، منتشر نمایم. که
دو بخش آن
حذف و با تغییراتی دوباره آنها را باز نشر نمودم.
از این تجربه
به نکات مهمی دست یافتم که در مقالات بعدی به آن خواهم پرداخت.
مژده بیگی، مهرداد گیوی، مهدی صمدیان و رضا نامداری و
شاید فرد و
یا افراد دیگری تحت شناسه هییت مدیره کنگره ایرانیان، مدیریت
فوروم را به عهده دارند.
حضور مهدی صمدیان، مدافع شماره چهار پرونده ای که در جریان
است، در میان مدیران فوروم، بر پیچیدگی بحران میافزاید. حدس و
گمانی را که ایشان سرنخدار حذف و سانسورها باشد، بیشتر تقویت
میشود. بخصوص که مهرداد گیوی و مژده بیگی، نقشی در مدیریت
فوروم نداشته و نمایشی هستند.
در
چندین نوبت، تداخل منافع را به ایشان و هییت مدیره متذکر
شده و پیشنهاد نموده ام که تا زمانی که این پرونده در مراجع
قضایی ادامه دارد، از مدیریت فوروم کناره گیری کنند. ولی
متاسفانه این مورد نیز مانند بسیاری از موارد دیگر تا امروز بی
جواب مانده و نادیده گرفته شده است.
با توجه به راستی آزمایی شهرام تابع محمدی و بیژن احمدی که به
زودی رونوشت آن در دسترس همگان قرار خواهد گرفت، باید متوجه
شده باشیم که هر موردی که در مقالات و مطالب در سوشیال مدیا
مطرح می شوند، میتوانند در تایید و یا محکومیت، نفع و ضرر
دیگران، تاثیرگذار باشند. بخصوص اگر سوء نیت، غرض و اهدافی هم
در میان باشد.
این مورد، آگاهی مضاعفی را در من بوجود آورده است که همزمان که
کلمات را به قلم و زبان میاورم، آنرا در صحنه دادگاه هم بشنوم.
ولی از آنجاییکه من ماهیتن،به حقیقت گرایش دارم و رعایت اصول
در من نهادینه شده است، نه تنها مشکلی ندارم، بلکه بر ذوق و
خلاقیتم هم افزوده شده است.
به علاوه، از زمان به جریان افتادن مجدد این پرونده، مطالب و
مقالات خود را به زبان انگلیسی نیز ترجمه میکنم، تا از مشکلات
آتی در تعبیر و تفسیر واژه ها در دادگاه بکاهم.
با در نظر داشتن اینکه آی سی ژورنال، بیژن احمدی، محسن خانیکی
و مهران فرازمند، پرونده دیگری را علیه من در جریان دارند،
نمیدانم نگرانی هییت مدیره و مدیران فوروم از چیست؟ آنها به
خوبی میدانند که هر توهین، دروغ و افترای من، مطمئنن سر از
دادگاه در خواهد آورد.
ما ایرانیان گریخته از وطن و پناه آورده به کشوری مانند کانادا
که با تمام کاستی هایش، در جهان مظهر دموکراسی، آزادی بیان، و
امنیت است، نباید نعمات به دست آورده را فراموش و کفران نعمت
کنیم.
هییت مدیره کنونی، چند هفته پیش، نشستی را تحت
عنوان
"کنگره ایرانیان کانادا از آغاز تا امروز" به اجرا در آورد.
متاسفانه کمتر از سی نفر و فقط
شعله خلیلی
و تایاز فخری، دو عضو از هییت مدیره های سابق، در آن شرکت
داشتند. اطلاع رسانی در باره پرونده ای که در جریان است،
میتواند بررسی دیگری باشد از رویدادهای این نهاد و فعالیت های
چند مهره اصلی که در دوقطبی شدن کنگره و کامیونیتی، نقش های
موثری داشته اند و اکنون در جایگاه مدافعین این پرونده قرار
گرفته اند.
برای شعله خلیلی، کنگره ایرانیان از ابتدا تا امروز به دو مورد
در رابطه با کاوه شهروز و مرحوم منوهر میثاقی خلاصه میگردد. در
صورتیکه برای من، فقط آنچه در مجمع عمومی ۲۰۱۸ رخ داد و آغاز
دوره جدیدی برای این نهاد و کامیونیتی به حساب میاید، نیاز به
بیش از اینها دارد.
مجمع عمومی ۲۰۱۸ برای
اولین بار، کامیونیتی را به
توسل به مراجع قضایی سوق داد. چهار نفر از فعالان کنگره به
مقابله با عدم قانونمندی ها در کنگره، به تقاضای لیست اعضاء از
طریق مراجع قضایی میپردازند.
جای دارد که با برخوردی مثبت و با اقدام قانونی دومی که در
جریان است، از تجربیات و آموخته های تلخ و شیرین گذشته بهره
بگیریم، خودی و ناخودی ها را کنار بگذاریم، حتی با در نظر
داشتن و اولویت دادن به منافع فردی، در مسیر منافع جمعی حرکت
کنیم.
اگر بر حقانیت خود ایمان داریم، نباید از اطلاع رسانی هراسی
داشته باشیم. اگر برای
آزادی بیان ارزشی قائل هستیم، جای دارد تا حدودی، سختی های
تعرضات غیر قانونی و غیر اخلاقی را بپذیریم. اگر تا امروز در
جهت منافع جمعی قدم برداشته ایم، جای دارد که در این مسیر،
گذشت داشته باشیم. چرا نباید با اطلاعات صحیح، با دروغ مقابله
کنیم؟ چرا مقاله را با مقاله، و سانسور را با توضیح و گفتگو،
جایگزین نسازیم؟
اگر قرار باشد که برای پیروزی در یک مورد قضایی که به نفع
کامیونیتی و فعالیت های اجتماعی است، سکوت اختیار کنیم، همان
بهتر که شکست را از همان ابتدا بپذیریم تا آزادی بیان خدشه دار
نشود. بخصوص اگر هدف نهایی سرنخداران، ساکت کردن صدای مخالف،
کناره گیری افراد و بوجود آوردن بی اعتمادی و تفرقه باشد.
سرنخدار اصلی برای همگان، آشنا و شناخته شده است، همانیکه
چندین میلیون ایرانی را آواره جهان ساخت، ما را رو در روی
یکدیگر قرار داد، و در ایجاد تفرقه بین ایرانیان، بسیار موفق
بوده است. اگر در مقابله با او تا امروز آنطور که باید و شاید
ناموفق بوده ایم، حداقل میتوانیم با ارزش قائل شدن و ترویج
آزادی بیان، به رشد و محافظت آزادی، دموکراسی، و امنیت در
سرزمین جدید خود سهیم گردیم.
مگر اینکه در بند نخی باشیم که چه بسا از وجودش ناآگاهیم.
جای دارد که از خود بپرسیم که سر نخ این هییت مدیره، در دستان
کیست؟
Who has the leading thread of the board of
directors in his hand?
Should the ICC's current board of directors be afraid of
informing people about Shahram Tabe Mohammadi's lawsuit
against Bijan Ahmadi, Mohsen Khaniki, Mehran Farazmand and
Mehdi Samadian?
My last week's
article was posted on about 30 Facebook pages,
which have more users
than Iranians in Canada. However, it was not
allowed on the ICC Forum page. The Forum has only 1145
members and no dialogue occurs on this page. Apart from the
board of directors,
Bahram Jalayer and me, no one posts on this page.
What makes me insist on staying? More importantly, why is
the
board trying to silence my voice?
The Iranian Canadian Congress Forum was established on
January 14, 2016, at my
insistence. After a very short
time, with the formation of the newly formed board headed by Bijan Ahmadi, users were prevented from posting their
content.
At that time, none of the members of the Board of Directors,
and even those like Mehran Farazmand, who joined the Board
of Directors a few months later, and Kavoos Sufi, the admin
of the "Let's Talk ICC" Facebook page, did not agree with
the creation of the ICC group dialogue page.
I knew and that's why I insisted that this dialogue space
would make the board more accountable. It
doesn't matter whether in the five years when members were
prevented from participating or now that by removing people
and their content, their rights and human and social
character are being insulted and assaulted.
The result can be seen in the withdrawal of both supporters
and opponents from this space. For me, freedom of speech is
valuable enough to
tolerate insults and aggression.
After deleting my article without explanation, I shared it
in nine parts in the comments section of
a new post. I made it possible
for Forum admins to delete
only
those contrary to the
rules. They could make me realize my mistakes
without the need for an
explanation.
Unfortunately, this method was not welcomed by them and the
whole post was
deleted again.
I took another approach and published the article in six
parts as separate posts.
Two of them were
rejected
again. Finally, they were accepted after I
covered a few names and paragraphs.
From this experience, I gained
significant points that I will discuss
in future.
Mojdeh Beigi, Mehrdad Givi, Mehdi Samadian, Reza Namdari and
a person or persons with " Iranian Canadian
Congress (ICC)" as ID are in charge of moderating the Forum.
The presence of Mehdi Samadian, the fourth defendant of the
ongoing trial, among the admins, adds to the complexity of
the issue. One may speculate that he is behind all the
censorship. Especially since Mehrdad Givi and Mojdeh Beigi
appear to have no role in Forum management and are just
there for the show.
On
several occasions, I have brought up the conflict of
interest. I suggested that he step down as long as this
legal case continues. But unfortunately, this point, like
many others, has remained unanswered and ignored until now.
The transcript of the cross-examination of
Shahram Tabe Mohammadi and Bijan Ahmadi which will soon be
available to
everyone, will reveal that any
subject raised in articles and content on social
media can benefit or harm someone especially if there is
malice.
This case has
created double awareness in me. At the same time
as I write the words, I can also hear them in the courtroom.
But since I am inclined
to truth by nature
and principles are institutionalized in
me, I have no problems with that. In
fact, my creativity has also increased.
In addition, since this legal action became
active, I will translate my articles and posts into
English. This will reduce future problems
with
word interpretation in the
court.
باز
گشت به صفحه
اصلی
|