|
اصلا اینطورش را پیش بینی
نکرده بودیم. روز جمعه فقط رفته بودیم تا از جلسه ای که
ICC در رابطه با بسته شدن حسابهای بعضی از ایرانیان بر پا
کرده بود گزارشی تهیه کنیم. ولی آخر شب متوجه شدیم که بار
سنگین حمایت ازحقوق بشری را که بر دوش گرفته ایم سنگین تر
شده. کاری غیر از این هم نمیتوانستیم بکنیم. ما هم ایرانی
هستیم وقتی مشکلات ایرانیان دیگر را می بینیم نمیتوانیم از
کنارش بی تفاوت بگذریم. جلسه خیلی نا امید کننده مینمود.
مثل این بود هر کاری را که میشد کرد، کرده اند. ICC با
بالاترین مقامات TD ملاقات داشته، نامه های بسیاری و تلفن
ها و تماس های بیشماری توسط کلیه افراد انجام شده بود و
همگی در یک موضوع با هم توافق داشتند اینکه تمام آنها برای
از سر خود رد کردن بوده نه همدردی و حل مشکل.
تا آنکه یکی از بچه های NDTI
سر سخن را بدست میگیرد. و از تجربه کاووس صوفی میگوید. و
اظهار میدارد که خانواده کاووس و دوستان او همگی در همین
وضع بودند. تمام وکلا میگفتند که امیدی برای نگاهداری
کاووس در کانادا نیست. برادر کاووس تمام دوست و آشنا را در
منزل خود دعوت میکند و جملگی بر یک رای هم عقیده بودند که
بدون در نظر گرفتن نتیجه باید کار صحیح را انجام دهند و
آنهم حمایت بی حد و شرط بود. نتیجه آنکه قصه کاووس در
جامعه شنیده شد. دموکراسی کار خود را کرد و جواب در خواست
پاسخ داده شد و کاووس در میان ماند و خود پیش برنده یک
حرکت حمایت از حقوق بشر گردید.
کف زدن حضار در سالن نشان
دهنده آن بود که همگی نور امید را در افق دیده بودند و
مایل بودند که از همان شب اقدام کنند. و وقتی مایکل پارسا
عضو هییت مدیره ICC آنچنان تشویق و حمایت میکند شکی نبود
که حرکت را باید آغاز شده تلقی کرد. NO TD جان گرفت. وب
سایتش www.NOTD.ca بوجود آمد. روز و ساعت و محل گردهمائی
تعیین گردید. اعلامیه اش آماده شد و در فیس بوک رفت و به
صد ها تن ایمیل شد. حال هم میرسد به دست افرادی با تجربه
مثل شما سردبیران که ابزار اتحاد و آگاهی جامعه ایرانی را
در دست دارید.
بیائید از این موضوع فقط به
عنوان تیتر درشت برای چند هفته در روزنامه استفاده نکنیم
بلکه آنرا موقعیتی تلقی کنیم که جامعه ایرانی را متحد و
یکپارچه کند.
بیائید کمتر اختلافات را دیده
و بیشتر بر وجوه اشتراک تاکید کنیم. بیائید این حرکت تبعیض
آمیز بانک را با یک نه بلند حقوق بشری جوابگوی باشیم.
بیائید به کل کانادا اعلام
کنیم که در این کشور همه مردم به یک شکل و اندازه کانادائی
هستند. بیائید با هم، هم صدا و خیلی بلند فریاد بکشیم که
در این کشور جائی برای شهروند طبقه 2 وجود ندارد.
بیائید چنان کامونیتی بوجود
بیاوریم که دولت جرات و جسارت نداشته باشد پناهجویان را
اخراج و درب را برای خاوری ها و آقازادگان باز کند.
بیائید به عنوان یک کانادائی
چنان رفتار کنیم که کانادا به همان صورتی باقی بماند که ما
با به آن وارد شدیم.
بیائید کاری کنیم که کانادا که
از نظر حقوق بشرامید دنیا میباشد همانطورباقی بماند نه
اینکه دولت با تغییراتی که در همه قوانین اجتماعی بخصوص
قوانین مهاجرت بوجود آورده به دنیا اعلام کند که این امید
هم از بین رفته است.
بیائید به کل جامعه کانادا
اعلام کنیم که هر گونه جنگ بهر دلیلی جنگ و آدم کشی تلقی
میشود.
بیائید در خود این باور را
بوجود بیاوریم که هر گونه حرکتی که ارزش و شخصیت انسانی
دیگر را خورد میکند محکوم میباشد.
بیائید این را از خود شروع
کنیم. به هم فرهنگی ها و هم زبانان خود انتقال دهیم. آنرا
به باور کل جامعه برسانیم.
بیائید طوری رفتار کنیم که در
جائی که آزادی حکم فرماست بزرگترین گناه را سکوت تلقی کنیم.
در زمان صلح وقتی بر تعدادی از
ما ایرانیان بی گناه چنین رفتار میکنند وای به روزی که
جنگی بر پا شود. بشاید که همگی ما را دشمن بشناسند و همان
کاری را که با ژاپنی ها کرده اند با ما بکنند.
این بار فقط دست نیاز نیست که
بسوی شما دراز میکنیم بلکه توقعی داریم آنهم توقعی بزرگ.
آرزو داریم که هر چهار روزنامه ای که در این شهر داریم و
هنوز میتوان آنها را روزنامه نامید این اعلامیه را چاپ
کنند. به این هم قانع نیستیم. دوست داریم این مسئله را
مسئله خود بدانید. به ما بپیوندید، ما را راهنمائی کنید،
هر چه باشد عمریست که شما در این مسیر گام بر میدارید. در
نظر داریم از آدم های سرشناس دعوت کنیم که در این گرد
همائی حضور داشته باشند. در نظر داریم از بعضی از آنها
بخواهیم که در آنروز سخنرانی داشته باشند. در نظر داریم از
کلیه جراید و رادیو و تلویزونها بخواهیم که آنجا حضور
داشته باشند. بگوئید به ما چه کار دیگر میتوانیم بکنیم که
این حرکت را آنطور که باید انجام دهیم.
با کمال و تشکر و صمیمیت مهدی
شمس – یکی ازدست اندرکاران NO TD
|
